SOMEWHAT OVERWHELMED

Let's say I enjoy winter. Snowy and sunny Christmas and a ski trip to the Alps. Not rainy/snowy wet and gloomy days or 'see how much snow and wind you can handle' period I have in front of my window right now. And it surprisingly sort of ruins my plans. So if the holly drizzle is gone for a moment I just grab my camera and wish it stays like that for a quarter. Stop. I do that unless I realize it's five and it's already dark. Sorry for being that fussy, but I bet that if you were me, you would act and feel exactly the same. Because there are some rules in the nature that should never be broken... Like a snow-limit (if it even exists). But wallowing in the snow is still fun :))

Powiedzmy, że lubię zimę. W pełni akceptuję Boże Narodzenie i dwa tygodnie ferii pełne śniegu i słońca. Jednakże nie mam tu na myśli deszczowo-śniegowych i ponurych albo "sprawdźmy jaką ilość śniegu połączonego z wiatrem jesteś w stanie znieść" dni, które powdziwiam za oknem od jakiegoś czasu. W pewien zupełnie nieoczywisty sposób ruinuje to sporą część moich planów. Więc kiedy już ta przeklęta śnieżyca opuści moją okolicę choćby na moment, łapię w pośbiechu aparat i modlę się, że nie powróci w ciągu najbliższego kwadransu. Ale chwila. Udaje mi się to zrobić o ile nie zorientuję się, że na zimowe sesje jest już za ciemno... Wybaczcie mi to całe narzekanie, ale na moim miejscu czulibyście się (a może właśnie doskonale mnie rozumiecie!) tak samo. Bo są pewne granice w tej całej przyrodzie, których po prostu przekraczać się nie powinno. Chociaż za jakiś czas pewnie i tak zatęsknię za bitwami na śniegu :))

pics by my dad

wearing zara kids dress, zara top, venezia boots, vintage bag and ring